WIE BEN IK

WIE BEN IK

Hallo allemaal ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Federica Musinam en ik houd me voornamelijk bezig met reizen. Dit komt omdat mijn vader afkomstig is uit Indië. Ik kan me nog de verhalen herinneren die mijn vader vertelde over zijn land van herkomst en hoe hij in België was beland. Over de jaren heen groeide mijn nieuwsgierigheid voor ander landen en ging ik Culturele antropologie en ontwikkelingssociologie studeren wat me de mogelijkheid zou geven een betere kijk op de verschillende samenlevingen te krijgen en de wereld vanuit verschillende perspectieven te benaderen.

Met mijn baan documentairemaakster zag ik mijn droom uitkomen. Toen ik op een dinsdagmorgen een telefoontje kreeg om te horen dat ik aangenomen was sprong ik als een gek in het rond van blijdschap en omhelsde mijn vader en moeder. Eindelijk zou ik dan de wereld gaan verkennen en dat was ook zo maar je niet zoals ik had gedacht.

Toen ik voor de eerste keer op het vliegtuig stapte was dat niet naar Indië maar naar Zuid Afrika waar ik een documentaire moest gaan maken over de samenleving van arme blanken.¿ Arme blanken? Dat was nou niet precies wat ik verwacht had natuurlijk om een documentaire over te maken en beter gezegd ik had er geen flauw idee van dat er ook arme blanken in Afrika bestonden. Toen ik in Afrika aankwam werd het me al meteen duidelijk, armoede kent in Afrika( en de rest van de wereld) geen rassen of kleuren en mogen we eigenlijk wel heel erg blij zijn om een het westen te wonen.

Casinobonus online

De wijken in Kaapstad waar de armoede heerst zijn verschrikkelijk en de omstandigheden waarin deze mensen leven zijn dan ook vernederend. Ik kan me nog herinneren dat een van mijn medewerkers het in zijn hoofd sloeg te zeggen dat zijn paarden beter op stal stonden dan dat deze mensen leefde. Hij had t hoog oin zn bol. Hij had namelijk via een casinobonus online een aanzienlijk bedrag gewonnen. Waarop ik het niet kon laten deze een dodende blik te geven en hem duidelijk te maken dat hij zijn mond moest houden. De redenen waarom deze mensen zo leven ligt in het verleden toen Apartheid werd afgeschaft en ze niet meer beschermd werden en hun werk verloren. Om je vanuit de armoede naar boven te werken in Afrika is bijna onmogelijk omdat er maar heel weinig kansen zijn voor arme mensen.

Het beeld werd nog erger toen ik de kinderen uit deze wijken moest filmen en me er plots van bewust werd hoe gelukkig mijn jeugd was geweest en dat we vaak niet eens waarderen wat we als kind hebben of krijgen. Waar wij als kind geen waarde aan hechten zouden de kinderen in deze wijken om vechten. Na een paar weken in de wijken van Kaapstad gefilmd te hebben was het tijd om weer terug te keren naar België en eenmaal terug had ik echt een beetje tijd nodig om het allemaal te kunnen verwerken. Ik ben nu dan ook veel bewuster over hoe goed mijn leven is en verspil veel minder mijn geld, eten en kleding dan van tevoren. Je kunt natuurlijk de wereld niet veranderen maar je wordt er wel bewuster van als je zulke dingen ziet. Toen ik het verhaal aan mijn ouders vertelde zag ik het gezicht van mijn vader veranderen en kwam ik te weten dat ook hij uit zo´n soort wijk kwam maar dan in Indië. ¿Waren al die verhalen van vroeger dan een leugen? Nee hoor mijn vader vertelde alleen maar alle goede dingen die hij zich kon herinneren en omdat de armoede daar geen deel van uitmaakten sprak hij daar liever niet over om geen pijnlijke ervaringen naar boven te brengen.

Koffers vol kinderkleding

Een paar weken daarop werd ik weer opnieuw naar Zuid Afrika gestuurd maar nu om een documentaire te maken over de arme zwarte. Het idee alleen al maakte me nerveus maar achter dat gevoel van al die ellende weer opnieuw te moeten gaan bekijken had ik ook een drang om deze mensen en vooral de kinderen in die wijken te helpen. Ik heb toen een enorme hoeveelheid kinderkleding bij elkaar verzamelt door een advertentie in onze lokale krant te plaatsen waar ik de mensen vroeg de kinderkleding die ze niet meer gebruikten te doneren voor de arme kinderen in Zuid Afrika. Zo kwam mijn garage vol te staan met dozen en zakken vol met kinderkleding en de vraag was nu, hoe neem ik al die kleding mee? In plaats van zelf kleding mee te nemen pakte ik alleen het hoognodige voor mezelf in en de rest van mijn koffers werden vol geladen met kinderkleding, daarnaast vroeg ik aan mijn medewerkers hetzelfde te doen. Met de donatie van Amazingkids kinderkleding konden we heel veel meekrijgen. Hiermee was het probleem opgelost en konden we op het vliegtuig stappen niet alleen om de documentaire te filmen maar ook om een heleboel kinderen blij te maken wat me op zich een veel beter gevoel gaf.

De blijdschap van de kinderen om iets te ontvangen is ontroerend en op dat moment kun je alleen maar dankbaar dat je een beetje geluk achter hebt kunnen laten aan diegenen die echt niets hebben. Samen met mijn medewerkers hebben we besloten om hiermee door te gaan en zoveel mogelijk arme kinderen te helpen, niet alleen met kinderkleding maar ook met andere bruikbare spullen zoals schoolspullen, schoenen en speelgoed. Dit doen we niet alleen voor de kinderen in Zuid Afrika maar voor kinderen over de hele wereld wanneer we daar aanwezig zijn of mee in contact komen. Alle kinderen hebben recht op een goed verzorgde en gelukkige jeugd echter in veel landen is dit niet het geval en moeten kinderen vaak werken en leven in onmenselijke en vernederende omstandigheden.

//// lees over cbd olie